TERAPIA BEHAWIORALNA

Terapia behawioralna jest metodą ściśle naukową, popartą wieloletnimi badaniami i doświadczeniami terapeutów i diagnostów amerykańskich. Jest jedną z nielicznych form oddziaływań, której skuteczność została naukowo potwierdzona. Wg raportu Narodowego Centrum Autyzmu (National Autism Center, 2009) oddziaływania behawioralne mają największe poparcie naukowe, jeśli chodzi o ich skuteczność w poprawie jakości życia osób cierpiących na autyzm. Skuteczność terapii behawioralnej wynika z faktu, że nie jest to oddziaływanie wymyślone w oderwaniu od nauki, bazujące np. na przypadkowych, szczęśliwych zbiegach okoliczności lecz wręcz przeciwnie, jest to terapia ściśle powiązana ze światem nauki i oparta na wynikach niezliczonych badań podstawowych (dotyczących odkrywania praw rządzących zachowaniem ludzi i zwierząt) i stosowanych (gdzie sprawdza się, na ile odkryte prawa rządzące zachowaniem dają się skutecznie stosować w realnym życiu).

Terapia behawioralna jest blisko związana z dziedziną psychologii o nazwie Stosowana Analiza Zachowania. Niektórzy te terminy używają za synonim.

Stosowana Analiza Zachowania zajmuje się tworzeniem i systematycznym wykorzystaniem procedur wyprowadzonych z praw rządzących zachowaniem w celu poprawienia społecznie istotnych zachowań oraz dąży do udowodnienia w przeprowadzonych eksperymentach, że zastosowane procedury były rzeczywiście odpowiedzialne za zaistniałe zmiany.

Główne cele terapii behawioralnej:

• rozwijanie zachowań deficytowych,

• redukowanie zachowań niepożądanych,

• generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii.
  
  

Czynniki wpływające na skuteczność i efektywność terapii behawioralnej to:

• indywidualne opracowywanie celów i metod terapeutycznych,

• ciągłość i kompleksowość oddziaływań,

• uczenie wg programu opracowanego stosownie do potrzeb dziecka,

• dostosowanie środowiska do potrzeb osoby z autyzmem,

• zapewnienie wyraźnej struktury otoczenia,

• podejście funkcjonalne do zachowań trudnych/niepożądanych,

• planowe przygotowanie dziecka do uczenia się w przedszkolu i w szkole,

• nacisk na generalizowanie nabytych umiejętności,

• włączanie rodziny dziecka z autyzmem do terapii.

W zależności od indywidualnych potrzeb dziecka w toku procesu terapeutyczno-edukacyjnego techniki behawioralne są łączone z poniższymi formami i metodami terapii:

• ELEMENTY METODY DOBREGO STARTU

• TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

• ELEMENTY METODY RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE,

• ELEMENTY INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

• ZAJĘCIA ROZWIJAJĄCE KOMPETENCJE EMOCJONALNO-SPOŁECZNE

• METODA KNILLÓW,

• KOMUNIKACJA WSPOMAGAJĄCA I ALTERNATYWNA - PECS (Picture Exchange Communication System), MÓWIK

• TERAPIA RĘKI